Vroeger, en dan bedoel ik zo’n beetje de hele periode tot ongeveer een jaar terug, wilde ik altijd overal bij zijn als het feestweek was in het dorp.
Ik was ten eerste een week van tevoren al zenuwachtig en aan het stuiteren.
Dit zette door in de week zelf.
Als we vanaf 14:00 ergens mochten zijn, stond ik om 13:55 al paraat.
Ik was altijd de eerste bij mijn vriendinnen als we nog ergens een drankje vooraf deden. Niet omdat het moest, maar omdat ik het zelf wilde.
Er zat wel een soort FOMO achter, denk ik.
Ik deed met alles en iedereen mee en nam totaal geen rust voor mezelf.
Een gemiddelde dag zag er ongeveer zo uit:
Laat naar bed, vroeg wakker, snel ontbijten, een uurtje later naar vriendinnen, helpen bij de feestweek of meedoen met een activiteit, ergens lunchen, daarna even naar huis en dan meteen dóór: naar het veld of naar vriendinnen om weer te kletsen en een drankje te doen.
Soms hielp ik bij een spel, stond ik achter de bar of bij de muntenkassa. Je kent iedereen, dus sta je ook met iedereen te praten. Daarna snel door naar iemand om te eten (of gewoon een patatje op het veld eten), razendsnel omkleden en dan ‘s avonds weer naar het veld voor het feest.
En als het feest was afgelopen?
Dan gingen we vaak nog ergens afteren.
Lag ik om 4 uur in bed, en was ik de volgende ochtend (meestal brak) om half 8 alweer wakker. Gelijk zenuwachtig voor de dag. En die dag ging dan weer op repeat.
Stilzitten? Dat was geen optie voor mij.
Chillen? Alleen als ik niks anders te doen had.
Maar eerlijk? Dan verveelde ik me meestal. Dus of het écht chill was…
Ik snap nu echt niet hoe ik dat ooit volhield.
Of eigenlijk: ik snap het wel. Ik snap waar het vandaan kwam.
Mijn ADHD-hoofd wilde al die prikkels en actie.
Maar mijn lijf en mijn zenuwstelsel? Die schreeuwden ondertussen om rust.
Niet gek ook dat ik na de feestweek vaak ziek werd, achteraf gezien 😉
Fast forward naar nu.
Vier dagen feestweek (het zomerspektakel) achter de rug.
4 dagen vol met gezelligheid, muziek, alcohol, ongezond eten, herrie, en héél veel bekenden.
Dus héél veel praten, dansen, weinig stilstaan en vooral veel prikkels.
Dit jaar heb ik het anders aangepakt.
Ik merk dat ik veel meer rust heb in mijn hoofd en in mijn lijf.
Dit jaar was ik helemaal niet al de hele week zenuwachtig van tevoren. En ook in de week zelf had ik veel meer rust.
Ik snap nu ook beter hoe mijn ADHD werkt.
(En sowieso: het feit dat ik weet dat ik ADHD heb, helpt al enorm. Want dat wist ik twee jaar geleden nog niet eens.)
Ik begrijp nu dat die onrust van vroeger, dat van hot naar her willen, niks willen missen, altijd aan willen staan, niet ‘gewoon iets van mij’ was, maar iets dat bij mijn brein hoort.
Een brein dat altijd op zoek is naar dopamine, afwisseling, bevestiging en/of actie.
Maar ik ben ook gegroeid op persoonlijk vlak.
Ik voel m’n grenzen sneller.
Ik weet beter wat ik nodig heb. Ik heb minder FOMO.
En misschien wel het allerbelangrijkst: Ik ben zelfzekerder geworden, waardoor ik makkelijker 'nee' kan en durf te zeggen tegen mensen. En wanneer ik iets terugkrijg van 'lekker gezelli ben je', boeit het me niet of in ieder geval een stuk minder. Ik voel geen bewijsdrang meer naar vrienden toe. En dat geeft heel veel rust.
Sterker nog:
Ik vind het heerlijk om soms gewoon lekker thuis te chillen.
Even rustig eten maken, thuis eten, en daarna pas rustig naar vrienden of het veld.
In plaats van de eerste te zijn die alweer bij iemand voor de deur staat.
In plaats van alweer met duizend mensen tegelijk te praten en mijn grenzen volledig te negeren.
Deze weekt toen ik zei dat ik lekker even ging chillen was ik zelfs trots om dat te zeggen, haha!
Ik voel me niet schuldig als ik ergens bij afhaak of later kom.
Ik mis niks en kies bewust voor mezelf als ik dat doe.
En dat voelt goed.
O ja, en naast dit alles ben ik natuurlijk ook gewoon een jaartje ouder en (hopelijk) wijzer geworden.
En de nasleep van vier dagen feest? Die wordt er ook niet bepaald beter op met de jaren 😅
👉 Herken je dit ook?
Dat je vroeger altijd ‘aan’ stond en nu wat vaker op de rem trapt?
Of ben je nog aan het uitzoeken hoe dat werkt, rust nemen, grenzen voelen en die FOMO loslaten?
Laat een reactie achter hieronder, of stuur me een DM op Instagram @ADHD.Onthuld.
Ik lees alles en vind het mooi om te horen hoe het bij jou zit 🧡
En wie weet kan ik je wel ergens bij helpen met mijn coaching.
Reactie plaatsen
Reacties